Filozof me rrugëtim kompleks dhe kundërthënës, idealist, mendimtar i madh dhe zbulues i metodës së guximshme të dialektikës që i mundëson filozofisë të kuptuarit e çdogjëje, duke involvuar pasqyrimin historik, teorinë e ecjes...

Hegeli lindi në një familje borgjezisë më 1770. Që në moshën më të re, tregohet i zellshëm për nxënie e ditari i tij na zbulon se ishte lexues i madh dhe i dhënë pas marrjes shënime. Më 1788, ndjek studimet klasike në seminarin teologjik protestant të Tübungenit (Wörtemberg) dhe këtu njihet dhe me civilizimin grek pas së cilit lidhet  ngushtë gjatë jetës. Kreu më 1973 mirëpo refuzoi punën  kishtare e shkoi në Bern e mandej në Frankfurt si mësues. Nga kjo kohë kemi meditimet e para  mbi krishtenizmin dhe shkruan « Jeta e Jezuit » (1795/96) si dhe «Fryma e krishterë dhe fati i saj» (1798/99). Më 1801 fillon të jep mësim në univerzitetin e  Jenës kur edhe bën perbledhjen e «Mësimeve të Jenës». Më 1807 del në dritë  "Fenomenalogjia"  që shëndrohet, lirisht themi, në tempull filozofik. Këtu Hegel shpreh dashurinë ose pasionin  e vet për histori dhe aktualitet. Është e njohur se lexon për çdo ditë gazetat dhe nga kjo nxjerrë përfitime  në kuptimin inspirues. Këtë lexim e konsideron si lutje moderne të mëngjezit. Gjatë kësajë periudhe redakton akoma « Shkenca mbi logjikën » (1812/16) dhe pas kësaj (më në fund), emërtohet profesor i filozofisë pranë univerzitetit  të Heidelbergut e menjëhere  shkruan  « Enzyklopädie der philosophischen Wissensschaften » (Enciklopedi e shkencave filozofike). Më 1818 punësohet në në katedrën e univerzitetin të Berlinit dhe ketu  arrin famë dhe prestigj të pakrahasueshëm. Gjatë kësajë kohe , hartoi mësimet e drejtësisë : «Parimet e filozofisë së të Drejtës» (1821) si dhe  shum tema të ndryshme të publikuara pas vdekjes  nga ana e studentëve të vet : « Mësime mbi historinë e filozofisë », «Estetika».

Vdiq më 1831 nga kolera e cila bënte kërdi në tërë Evropën. 

Rrënjët e filozofisë së Hegelit :

I pajisur qënga hapat e para të studimeve, me kulture greke dhe romake dhe i ndikuar thellesisht, përbiron në veprën e tij idetë e Platonit krejt duke i dhënë dinamizëm «fymës dhe historisë së njerëzimit»*. I ndikuar nga kohët e filozofëve modernë ai gjenë mundësitë e tejkalimit të formalizmit të Kant-it  dhe të intuitës e sentimentit të Schelling-ut që i quant ë tepërta : në vend të tyre., Hegeli ju jep hapësirë dhe mbështetje koncepteve rigoroze. Por Hegeli nuk kenaqet vetëm me plotësime dhe shëndrim të e metafizikës dhe filozofisë së gjerathershme. Ai kaplon trojet nga historia moderne dhe e largët nga thithë lëndë për persiatje.

Nocionet :

Hegeli krijon një lloj rrezatimi përparues të frymës, të shpirit nga fillimet më të hershme drejtë ardhmërisë në mënyrë dialektike. Në këtë drejtim ai zhvillon kuptime themelore të rradhitura në shkallë: 

Arsyja:- si parim që çon drejtë qëllimit ;
Dialektika:- që paraqet levizjen shpirtërore (ideja) ;
Koncepti:- i kuptuar si frymëzim i gjallë i realitetit dhe nevojë për të ndërtuar njohuri të përgjithëshme ;
Ideja:- paraqet formë më të lartë të frymëzimit dhe sështë vetëm një shprehje e thjeshtë subjektive ;
Historia:- lëvizje shpirtërore  nëpërmjet  së cilës arrijmë tek ideja racionale sepse Arsyeja udhëheq botën;
Shpirti:- i trajtuar si mendim-persiatje që çiltërsohet hap pas hapi dhe arrin Absoluten ;
Absolutja:- ajo që posedon në vetvete dhe arsyen e të qenurit që nënkupton të qenurit në vete, vetvetiu ;
Arti:- i sqaruar si bashkim i shpirtit dhe materjes.

Filolet

*Jacqueline Russ, Les chemins de la pensée, Bordas f. 276-277

●Feuerbach
●Hegeli
●Heidegger
●Kanti
●Leibniz
●Nietzsche
●Schopenhauer

Filozofi
 dhe
letërsi

histori
tradita
vështrime
debat

citate
intervista
letra të hapura
botime të reja